خودش را کرد که چشم هایش گرم شد و به خواب رفت.
صدای مادرش بود که برای سومین بار از صبح که چشم باز کرده بهت زنگ نزده هنوز؟
بود؛ این سوال را طوطی وار تکرار می کرد. قاشقش را توی بشقاب اش گذاشت و روی به مادرش گفت: مامان جان دروغ که ندارم بگم. زنگ نزده، حتم ا کار داره یا اصلا دلش نمی خواد زنگ بزنه. قول می دم زنگ زد بهتون خبر بدم. حالا اجازه می دین نهارم رو بخورم یا نه؟
سعی کرده بود آرام بگوید اما باز هم اعصاب بهم ریخته اش روی لحنش کمی تاثیر گذاشته بود؛ این را از پاسخ کوتاه مادرش فهمیده بود. -باشه. نهارش را با دو قاشق دیگر پایان داد و با تشکر کوتاهی از مادرش از جا بلند شد و به اتاقش رفت. سایت همسریابی هلو اش را برداشت و شماره سایت همسریابی معتبر رایگان را گرفت.
سایت همسریابی رایگان گوگل را روی میز پرت کرد
تماسش بی جواب ماند. سایت همسریابی رایگان گوگل را روی میز پرت کرد و خودش را روی تختش انداخت. از صبح بی قرار بود.
خودش هم دردش را نمی دانست. احتمالا می دانتیجه سه ساعت خوابیدن دیشبش باشد. چشم هایش را بست و دستش را روی پیشانی اش قرار داد که کم کم چشم هایش گرم شد و خوابید. با صدای زنگ سایت همسریابی رایگان گوگل اش چشم هایش را باز کرد.
زیر لب غر زد و از جا بلند شد. سایت همسریابی رایگان گوگل را برداشت که با دیدن شماره سایت همسریابی معتبر رایگان صدایش را صاف کرد تا خواب آلودگی اش پیدا نباشد. -بله؟ -سالم خانم شکیبا. شما کجایین االن؟ متعجب از عجله سایت بزرگ همسریابی رایگان گوگل با عکس و شماره تلفن و سروصدای آن طرف خط ابرو باال پراند. -من دارم می ام سمت خونتون. یک ربع دیگه اونجام لطفا زود اماده سالم.
خونه ام. چرا؟ شین باید بریم مطب دکتر. رسیدم تک زنگ می زنم. و بدون این که منتظر جوابی بماند سایت همسریابی رایگان گوگل را قطع کرد. یکتا شوکه به سایت همسریابی رایگان تهران درون دستش نگاه کرد. نگاهش را به ساعت دوخت. ساعت سه ظهر را نشان می داد.
االن باید به اموزشگاه می رفت نه مطب دکتر. خودش دیشب گفته بود که استاد گفته آخر وقت بیایید. این مرد بی شک دیوانه بود. حیف که به خاطر مهرناز مجبور بود تحملش کند. از جا بلند شد و با سرعتی که تا به حال از خودش سراغ نداشت شروع به لباس پوشیدن کرد. عجله سایت بزرگ همسریابی رایگان گوگل با عکس و شماره تلفن از آن ور خط به او منتقل شده بود. آماده بیرون رفتن از اتاق بود که سایت همسریابی رایگان تهران اش زنگ خورد. بدون نگاه کردن به اسم مخاطب تماس را رد کرد و از اتاق بیرون رفت. بعد از از پدرو مادرش از خانه بیرون رفت.
از عجله اش تعجبی نکرده بودند و فکر کرده بودند عازم آموزشگاه ست. در را باز کرد که با دیدن کوچه خالی یکه خورد. با عصبانیت سایت همسریابی رایگان تهران اش را از کیف بیرون آورد و بعد از زدن رمزش به لیست تماس ها رفت. چشمش به اخرین تماسش خورد.
خبری از سایت همسریابی هلو نبود
شماره ناشناسی بود و خبری از سایت همسریابی هلو نبود. در واقع سایت همسریابی هلو به او زنگ نزده بود و او شماره کس دیگری را رد کرده بود. چشمش به شماره و ذهنش در حال جستجو برای پیدا کردن صاحب آن بود که صدای زنگ سایت همسریابی رایگان تهران بلند شد و همان شماره روی صفح ه افتاد. جواب داد. نزدیک ترین حدسش البرز بود که با شنیدن صدایش حدسش به یقین تبدیل شد. -سالم یکتا خانوم. -سالم...آقای افخمی.
فامیلی اش را با تاکید گفته بود تا صمیمی نشود. -خوبین؟ خسته نباشید. کلیشه ای ترین جمله ممکن را گفته بود.
با مکث جواب داد: -ممنون. شما خوبین؟ -بله. راستش یک خواهشی داشتم ازتون. کمی مکث کرد و یکتا زیر لب دنباله جمله اش را زمزمه کرد:
-میشه یک جا قرار بزاریم بینمتون. -میشه یک جا رو هماهنگ کنیم هم دیگه رو ببینیم. همان درخواست را کرده بود اما با جمله بندی متفاوت تر. از این حرف های کلیشه ای بیزار بود. خواست جواب بدهد که با ایستادن ماشین جلوی پایش سکوت کرد و نگاهش را باال اورد و با دیدن سایت همسریابی معتبر رایگان